Thursday, December 4, 2008

Η έρπουσα σιχαμένη φρίκη. Μύξα και βδέλυγμα.



φίλε Κώστα,

Ξέρω πως δεν παν παρά μόνο λίγες μέρες από τότε που σου έστειλα το προηγούμενο γράμμα, όμως εδώ έχουν περάσει τετρακόσια χρόνια. Όπως θα κατάλαβες το πείραμα είχε επιτυχία. Το ολόδροσο τέρας με τα οχτακόσια κεφάλια και τις διακόσιες περιτονίτιδες γύρισε πίσω στη λήθη από την οποία είχε έρθει. Για να τα καταφέρουμε χρειάστηκε να θυσιαστούν πολλοί γενναίοι άντρες και μια δειλή γυναίκα.

Είχες δίκιο σε όλα, φίλε Κώστα, και έπρεπε να σε είχα ακούσει. Η Αμφίδρομη Ανάδρωση είναι πράγματι πολύ επικίνδυνη σε πιοπλασματικό επίπεδο. Αρχικά όλα φαίνονταν να πηγαίνουν πολύ καλά αλλά την τρίτη μέρα του πειράματος όλα άρχισαν να πηγαίνουν πολύ στραβά. Και τα δεκαοχτώ ινδικά χοιρίδια που είχαμε έπαθαν κράμπα ταυτόχρονα στο ίδιο ακριβώς σημείο του σώματος τους. Ένας από τους πιο λαμπρούς μας επιστήμονες σκοτείνιασε και τα γελάδια μας τα κλέψανε. Οι πάγοι της περιοχής έλαμπαν για τρία μερόνυχτα σε φλούο χρώματα. Ένας από τους σκοπούς ορκίζεται πως διέκρινε την επιγραφή "Φάτε στου Τζό" επάνω σε έναν από αυτούς. Δώδεκα ώρες μετά, σωριάστηκε καταγής. Τώρα βρίσκεται στην εντατική και τον κρατάμε στη ζωή με κουφετάκια.

Μια βδομάδα πέρασε. Μια βδομάδα ανυπόφορη. Όσοι είχαμε επιζήσει καθόμασταν σιωπηλοί μέσα στο σκοτάδι, ενώ το μόνο που ακούγαμε απ' έξω ήταν το La Bostella.
Ήταν τότε που ο Ιάκωβος Φρίλσος αποφάσισε να επαναλάβει το πείραμα, πιστεύοντας πως έτσι θα τα διόρθωνε όλα. Πήρε λοιπόν την ακονισμένη σε επίπεδο μοριακής στοιβάδας υποατομική πινέζα και τσίμπησε το τέρας με τα εφτακόσια πυρινικά χέρια στον κώλο. Δυστυχώς και πάλι το πείραμα δεν είχε τα αποτελέσματα που περιμέναμε. Το δύστροπο πλάσμα με το έλκος απ' το Γιογκόθ τσατίστηκε περισσότερο, τρώγοντας τον Ιάκωβο Φρίλσο και τους ξανθούς συνεργάτες του.

Τα υπόλοιπα γεγονότα είναι μια μεγάλη θολούρα για μένα. Είχα κατεβάσει όλο το μπουκάλι με την αμωνία. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι είναι το πανάρχαιο πλάσμα της μπίχλας και της βιασύνης να καταποντίζεται σε ένα απύθμενο βάραθρο, βγάζοντας μια άναρθρη κραυγή που, πολύ χοντρά θα μεταφραζόταν "συγγνώμη, είχα φάει πολύ αρακά".

Μα ακόμα και τώρα, που βρίσκομαι μακριά από όλα αυτά, ξέρω πως τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Γιατί, δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να ζέχνει. Μα με το πέρασμα περίεργων και ενοχλητικών, μα το θεό, αιώνων, ακόμη και τα κατεψυγμένα μπορούν να χαλάσουν.

Δικός σου, Χάρης Γατόπαρδος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ:
Το παραπάνω γράμμα βρέθηκε σε μια ερευνητική αποστολή στο Βόρειο πόλο, με άγνωστο επιστημονικό σκοπό. Δεν βρέθηκε τίποτα που να υποστηρίζει τα όσα αναφέρει ο γράφοντας αλλά κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει τα αγγουράκια τουρσί που κάλυπταν την γύρω περιοχή για τρία μίλια.