Thursday, October 30, 2008

Θύμησες, part 1


Η αλληλογραφια που ακολουθει ειναι ενα κομματι της παλιας Αθηνας. Μιας εποχης αξεχαστης που λιγοι θυμουνται. Ισως διαβαζοντας τα γραμματα του Ανασταση και της Δωροθεας να βρειτε ομοιοτητες με τα δικα σας παιδικα χρονια, τοτε που ολα ηταν αθωα και στον αερα μοσχοβολουσε η μυρωδια απο φρεσκο κεχριμπαρι, καθως τα ξυρισμενα παιδια κυνηγουσαν αυτοκινητα στους δρομους.

__________________________________________________________________

Αγαπητή Δωροθέα,
Η γειτονιά που ήξερες δεν υπάρχει πια. Τα σοκάκια που μεγαλωσαμε έχουν αλλάξει. Θυμάσαι το μικρό παρκάκι στο οποίο δέρναμε τον Λούλη? Τώρα στη θέση του έχει χτιστεί ενα μεγάλο κοτέτσι. Η αλάνα που συνηθίζαμε να ακουμπάμε πάστες στις ρόδες των αυτοκινήτων είναι τώρα γεμάτη κουνουπίδια.
Μέχρι και η κυρα-Τασία, που καθε Κυριακή μας φίλευε ζεστή προζύμη και μαγιά, μετακόμισε.
΄Ολα άλλαξαν μικρή μου Δωροθέα. Κτίρια, μέρη, μα και ανθρώποι. Ο μικρός Αποστόλης αποφάσισε οτι είναι φώκια. Ο Νικήτας... τον θυμάσαι τον Νικήτα? Το παιδί με τα δανεικά δεκανίκια. Έγινε μάγειρας στον πάγκο με τα καλαμπόκια. Και η Σοφούλα μας παντρεύτηκε εναν μεγαλοεισαγωγέα κάστανων. Μόνο ο κύριος καθηγητής που έμενε στο ροζ σπίτι στη γωνία είναι ακόμα εκεί, συνεχίζοντας να πετάει αυγά σε όσους φοράνε κίτρινα.
Ελπίζω να είσαι ευτυχισμένη εκεί που είσαι και να θυμάσαι που και που την παλιά μας γειτονιά.
Σε φιλώ, Αναστάσης.
_______________________________________________________________________

Αγαπητε Ανασταση,
Δεν ξερω ποιος εισαι και ουτε θελω να μαθω.
Σε παρακαλω πολυ να μην μου ξαναγραψεις αλλιως θα με αναγκασεις να απευθυνθω στις αρχες. Σε περιπτωση που δεν ελαβες το προηγουμενο γραμμα μου, σου επαναλαμβανω οτι δεν ειμαι η Δωροθεα που νομιζεις.
Δεν μεγαλωσα σε καμια γραφικη γειτονια της Αθηνας και δεν γνωριζω κανενα απο τα ατομα η τα μερη που μου περιγραφεις.
Βασικα, τις περισσοτερες φορες αδυνατω να καταλαβω καν τι ειναι ολα αυτα που λες. Δεν μοιαζουν με κουβεντες λογικου ανθρωπου.
Θελω να πιστευω οτι το ολο θεμα ειναι απλα μια παρεξηγηση ή ενα λαθος και οτι θα σταματησει εδω. Σε καθε περιπτωση ομως, ισως θα επρεπε να αναζητησεις καποια επαγγελματικη ιατρικη βοηθεια.
Λυπαμαι που δεν ειμαι η παιδικη σου φιλη και σου ευχομαι ολοψυχα καποια μερα να μπορεσεις να την εντοπισεις και παλι.
Με εκτιμηση, Δωροθεα Στηβενς.

No comments: